Թուրքիոյ մէջ գործող «Կանաչներու Ձախ» կուսակցութեան անդամները Սթամպուլի Քուրթուլուշ թաղամասին մէջ (հին անուանումը Թաթաւլա), ուրկէ 108 տարի առաջ սկսած է հայերու ցեղասպանութիւնը, Ցեղասպանութեան օրուան նուիրուած յիշատակի միջոցառում ունեցած են:
Այս մասին կը յայտնէ sendika.org-ը:
Միջոցառման ելոյթ ունեցած է «Կանաչներու Ձախ» կուսակցութեան պատգամաւորի թեկնածու, 1915 թուականի Հայոց Ցեղասպանութեան կազմակերպիչ Ճեմալ փաշայի թոռ Հասան Ճեմալը:
«Սիրելի Հրանդ Տինքի ցաւը զիս այստեղ բերած է: Սիրելի Հրանդ Տինքի ցաւը զիս ծանօթացուց սիրելի հայ ժողովուրդի ցաւին: Հրանդ Տինքի շնորհիւ ես սկսայ հասկնալ այս հողի առհասարակ ոչ-լաւ էջերը: 2017 թուականին գրածս գիրքը կը կրէ 1915 թուականի Հայոց Ցեղասպանութիւն անունը, եւ ինչպէս ըսի, Հրանդ Տինքի ցաւը եղած է նաեւ գիրքը գրելու ժամանակ: Ես այսօր այստեղ եմ` կիսելու իմ հայ եղբայրներուս ցաւը», ըսած է Հասան Ճեմալ:
Անոր ելոյթէն յետոյ կուսակցութեան մէկ այլ անդամ Անի Քալքը ներկայացուցած է կուսակցութեան Շիշլիի գրասենեակնի յայտարարութիւնը:
«Ապրիլ 23-ի լոյս 24-ի գիշերն էր: Օսմանեան կառավարութիւնը «Միութիւն եւ Յառաջադիմութեան» գլխաւորութեամբ ժողովուրդի մը բնաջնջման ուղղութեամբ այստեղ ըրաւ առաջին քայլը: Անոնք մեծ գործութիւն սկսան այս շրջանէն, որ հետագային կոչուեցաւ Քուրթուլուշ, իսկ հին անունը Թաթաւլա էր: Հրամայուած էր անյապաղ ձերբակալել այդ ժամանակաշրջանի մայրաքաղաք Սթամպուլի մէջ բնակող հայ համայնքի մօտ 250 մտաւորականներ, հասարակական կարծիքի առաջնորդներ, գրողներ, լրագրողներ, արուեստագէտներ եւ գործարարներ: Թաթաւլան այն շրջանն էր, ուր նախաձեռնուած եւ ամենաշատը իրականացուած են այս ձերբակալութիւնները: Ձերբակալութիւնները շարունակուած են յաջորդ օրերուն: 24 ժամուան ընթացքին աւելի քան 2000 մարդ, այդ շարքին` Սթամպուլի նշանաւոր հայեր, արտաքսուած են: Միաժամանակ ամբողջ Անատոլիոյ մէջ սկսած է հարկադիր տեղահանութիւն, որուն նպատակն էր արտաքսել հայերը իրենց տուներէն: Անատոլիական հողերը հազարաւոր տարիներ իրենց տունը դարձուցած հայ ժողովուրդը տարագրութեան անուան տակ իր հայրենիքէն վտարուելով` մահուան կը ճամբորդուէր անոնց կողմէ, որոնք եկած են այդ տարածքներ անոնցմէ հազարաւոր տարիներ յետոյ», կ’ըսուի յայտարարութեան մէջ:
«Թշնամութեան, ատելութեան եւ կոտորածի վրայ կառուցուած հասարակութիւնները, փախչելով ճշմարտութենէն եւ վախնալով առերեսուիլ իրենց անցեալին, չեն կրնար քալել դէպի գեղեցիկ ապագայ: Հնարաւո՞ր է միասին խաղաղ ապրիլ երկրի մը մէջ, ուր հասարակութեան մէկ մասը անընդհատ կ’անհանգստանէ անվտանգութեան համար: Այս երկիրը այժմ պէտք է առերեսուի իր պատմութեան հետ: Պէտք է վերջ տալ թշնամանքի եւ ատելութեան քաղաքականութեան, եւ ցեղապաշտութիւնը պէտք չէ հանդուրժուի», յաւելած է Քալքը:
