Պոլսոյ Քատիր Հաս համալսարանի Թուրքիոյ շուրջ ուսումնասիրութիւններու կեդրոնը հետաքրքիր հետազօտութիւն իրականացուցած է` պարզելու թրքական հասարակութեան մօտեցումը երկրի արտաքին քաղաքական օրակարգին առնչուող շարք մը հարցերուն վերաբերեալ: Հարցման մասնակցած է ընկերային տարբեր խումբերու պատկանող, քաղաքական եւ կրօնական տարբեր հայեացքներով 1000 քաղաքացի Թուրքիոյ 26 նահանգներէն:
Ուշագրաւ է, որ հարցուածներու 61,2 տոկոսը Հայաստանը Թուրքիոյ համար սպառնալիք ներկայացնող երկիրներու շարքին դասած է: Հարցման մասնակցած քաղաքացիներու 81,3 տոկոսի կարծիքով՝ Թուրքիոյ անվտանգութեան ամէնէն շատ սպառնացող երկիրը ԱՄՆ-ն է, որուն կը յաջորդեն Իսրայէլը, Ֆրանսան եւ Անգլիան: Թուրքիոյ բարեկամ երկիրներու շարքին առաջին տեղը կը զբաղեցնէ Ատրպէյճանը՝ այս համոզմունքը կը կիսէ հարցուածներու 65,3 տոկոսը: Բարեկամ երկիրներու շարքին են նաեւ միջինասիական պետութիւնները` Ղազախստանը, Ուզպէքստանը, Ղրղըզստանը:
Եւրոմիութեան հետ յարաբերութիւններու վերաբերեալ հարցման մասնակիցներու 61,1 տոկոսը նշած է, որ կ’աջակցի Թուրքիոյ անդամակցութեան եւրոպական ընտանիքին: Այնուհանդերձ, քաղաքացիներու միայն 32 տոկոսը կը հաւատայ, որ Թուրքիան երբեւէ Եւրոմիութեան անդամ երկիր կը դառնայ: Այս գործընթացին որպէս գլխաւոր խոչընդոտ նշուած է թրքական եւ եւրոպական հասարակութիւններու միջեւ կրօնի եւ ինքնութեան տարբերութիւնը: Փոխարէնը, քաղաքացիներու 27,8 տոկոսը կը կարծէ, որ պէտք է Թրքական միութիւն հիմնել:
Զուգահեռաբար՝ հարցուածներու կէսէն աւելին կարեւորած է Ռուսաստանի հետ յարաբերութիւնները եւ կողմ արտայայտուած ռազմավարական գործընկերութեան խորացման: Նոյնը կարելի չէ ըսել ԱՄՆ-ի մասին․ հարցման մասնակիցներու համոզմամբ՝ արտաքին հարթութեան վրայ Թուրքիոյ համար ամէնէն խնդրայարոյցը ԱՄՆ-ի հետ յարաբերութիւններն են: Արտաքին քաղաքական միւս մարտահրաւէրներու շարքին են սուրիական պատերազմն ու ահաբեկչութեան դէմ պայքարը: