Հայաստանի Ազգային Անվտանգութեան Ծառայութեան հրապարակած տեսագրութիւնները՝ Խորհրդարանի պատգամաւոր եւ Երկրապահ Կամաւորականներու Միութեան նախագահ՝ զօրավար Մանուէլ Գրիգորեանի տան եւ յարակից կալուածներուն մէջ յայտնաբերուածներու մասին, ցնցեց ամբողջ հասարակութիւնը:
Ժողովուրդի համար անակնկալ չէր օլիկարխներու ընդհանուր պահուածքը եւ երկրի թալանումին անոնց մասնակցութիւնը: Սակայն, տարողութիւնը որուն ականատես եղանք բոլորս, սահմրկեցուցիչ էր եւ յուզիչ: Գրիգորեանի մօտ յայտնաբերուած զինանոցը չէր պատճառը, ոչ ալ հնաոճ արժէքաւոր մեքենաներու մեծ թիւը, եւ ոչ ալ կենդանաբանական այգին, ուր կը պահուէին վագր, արջեր եւ ջայլամներ: Այդ բոլորը կարելի էր ընդունիլ եւ բացատրութիւն գտնել: Սակայն, այն ինչ որ զայրոյթ յառաջացուց բոլորին, ապրիլեան պատերազմի ընթացքին Հայաստանէն ու տարբեր երկիրներէն ուղարկուած սնունդի պաշարները, շտապ օգնութեան մեքենան ու այլ կենսական իրերու յայտնութիւնն էր: Իսկ ամենէն յուզիչը՝ դպրոցական երեխաներու գրած նամակներն էին՝ սահմանը պաշտպանող քաջարի զինուորներուն: Այդ նոյն պատանիները, որոնք կարճ տարիներ ետք, իրենք է որ պիտի երթան պաշտպանելու հայրենիքի սահմանները ու սպասեն յաջորդ սերունդէն եկող նամակներուն ու ոգեւորուին անոնցմով:
«Արցախ Հերոս» կոչումին արժանացած զօրավարը միակ չէ դժբախտաբար: Իր նմանները շատ են Հայաստանի տարածքին: Քսան տարի երկիրը կողոպտած ու զայն անձնական ագարակի վերածած համակարգը պատրաստած է ու սնանած նման բազմաթիւ ու բազմաթիւ տիպարներ, որոնք բոլորն ալ ի յայտ պէտք է քան:
Այն ինչ որ ժողովուրդը Ապրիլ-Մայիս ամիսներուն իր պայքարով իրագործեց, իսկապէս հրաշք մըն էր, որ եկաւ փրկելու երկիրը վերջնական կործանումէ:
Հայաստանի նոր իշխանութիւնները ունին դժուարին առաքելութիւն: Լուծելի հարցերը բազմաթիւ են ու բազմաշերտ, սկսեալ սահմաններու պաշտպանութեան հարցերէն, Ժողովուրդի առօրեայ կարիքներէն, հասնելու համար տնտեսութեան զարգացման:
Հակառակ այդ բոլորին, պէտք է ըլլալ հետեւողական, չխնայելով ո՛չ մէկուն: Պէտք է շարունակել պայքարը ու պատասխանատուութեան կանչել բոլորին, սկսեալ առաջին դէմքերէն: Արդարեւ, անոնք են գլխաւոր մեղաւորները:
«ՄԱՍԻՍ»
