Արցախի պետական նախարար Ռուբէն Վարդանեան ռուսական «Քոմերսանթ» թերթին հետ զրոյցին մէջ շրջափակուած Արցախը համեմատած է պաշարուած Լենինկրատի հետ եւ բարձրացուցած է «օդային միջանցք»ի անհրաժեշտութեան հարցը:
«Որպէսզի հասկանալի լինի ռուսաստանցի ընթերցողին, ստեղծուած իրավիճակը նման է Լենինկրատի շրջափակմանը, երբ փակուած էր «կեանքի ճանապարհը»: Եւս մէկ օրինակ` Արեւմտեան Պերլինի տարբերակը, որտեղ ածուխը տանում էինք ինքնաթիռներով», ըսած է Վարդանեան: Ան յոյս յայտնած է, որ Արցախի իշխանութիւնները նոյնպէս կը յաջողին բանալ «օդային միջանցք եւ բեռնէր ընդունիլ Ստեփանակերտի օդակայանին մէջ»:
«Մենք դեռեւս ունենք ելեկտրականութիւն եւ հեռախօսակապ, բայց պահը, երբ կարող ենք զրկուել դրանից, մօտ է: Այժմ 120 հազար մարդ, որից 30 հազարը երեխաներ, կտրուած են բառացիօրէն ամէն ինչից: Բայց, դրանով հանդերձ, մեզ մօտ ամէն ինչ աշխատում է, գործում է, կայ անկոտրում կամք, որ ամէն ինչ կը յաղթահարուի», ըսած է Վարդանեան:
Ան ըսած է, որ ճգնաժամը յաղթահարելու համար ստեղծուած է գործնական շտապ, որոշակի սահմանափակումներ դրուած են պարէնի եւ դեղամիջոցներու վրայ: «Ստեղծում ենք համակարգ` լիարժէք շրջափակման պայմաններում բնակիչներին ապահովելու բոլոր անհրաժեշտութիւններով: Անհրաժեշտ է, որ գործի Ստեփանակերտի օդակայանը: Դրա համար անհրաժեշտ է միջազգային կազմակերպութիւնների եւ բոլոր երկրների ճնշումը, որպէսզի ստեղծուի մարդասիրական միջանցք, եւ մարդասիրական բեռ տեղափոխող ինքնաթիռները կարողանան վայրէջք կատարել Ստեփանակերտի օդակայանում: Դա միակ հնարաւորութիւնն է կախում չունենալու Ատրպէյճանից: Անհրաժեշտ է միջազգային համաձայնութիւն, որը թոյլ կը տայ մարդասիրական օդանաւերին թռչել Արցախ: Դա կարեւոր պայման է մեզ այստեղ որպէս համայնք պահելու համար: Որպէսզի այսպիսի իրավիճակ նորից չկրկնուի: Օդակայանը լիարժէք կարող է գործել», ըսած է ան:
Մեկնաբանելով Պաքուի հետ գործակցելու հնարաւորութիւնը` այս եւ այլ ճգնաժամերը լուծելու ուղղութեամբ, Վարդանեան ըսած է, որ այդ հարցին շուրջ բազմիցս յայտնած է իր դիրքորոշումը: «Ատրպէյճանը պէտք է հասկանայ, որ պէտք է ճանաչել Արցախը որպէս բանակցութիւնների կողմ: Եւ այդ ժամանակ ամէն ինչ կարելի է քննարկել: Այստեղ մարդկանց ամբոխ չէ ապրում, սա երկիր է, պետութիւն: Կան հիմնարկներ, խորհրդարան, կառավարութիւն, նախագահ, հասարակական կազմակերպութիւններ: Պէտք է նստել եւ բանակցութիւններ վարել, այլ տարբերակ չկայ», ըսած է ան:
