Լեռնային Ղարաբաղի խնդիրի խաղաղ կարգաւորման ուղղութեամբ տեղի ունեցող բանակցութիւններուն մէջ որեւէ ճեղքում արձանագրելու հիմք այս պահին ես չեմ տեսներ: Այս մասին, 20 Փետրուարին, ՀՀ ԶՈՒ ղեկավար կազմի հաւաքի ժամանակ իր ելոյթին մէջ նշած է ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսեանը:
Ան, իր խօսքին մէջ անդրադառնալով տարածաշրջանային զարգացումներուն, մասնաւորապէս, նշած է.
«Այդ պարագայում Հայաստանի եւ Ազրպէյճանի միջեւ ուժերի հաւասարակշռութեան պահպանումը կայունութեան եւ փխրուն խաղաղութեան պահպանման միակ միջոցն է:
Պաշտօնական Պաքուն մշտապէս փորձում է մեզ մեղադրել ձեւաւորուած «ստատուս-քո»ն երկարաձգելու փորձերի մէջ: Սա իրականութեանը չի համապատասխանում: Ուզում եմ բոլորիդ հաւաստիացնել, որ մենք, իրօք, ցանկանում ենք, որպէսզի խնդիրը լուծուի, բայց իրականութիւնը այս է՝ ազրպէյճանցիներն առաջարկում են այնպիսի լուծումներ, որոնք մեզ համար անընդունելի են, ուստի այս պատճառով խնդիրը չի լուծւում: Երբ նրանք կը հասկանան, թէ ինչպիսի լուծում կարող է իրականութիւն դառնալ, այն ժամանակ էլ խնդիրը կը կարգաւորուի: Այս պատճառով էլ Ազրպէյճանն անընդհատ դիմում է մանր ու մեծ սադրանքների, որպէսզի սրի իրավիճակն առաջնագծում եւ այդ ձեւով իր մասին յիշեցնի մեզ եւ միջազգային հանրութեանը:
Այդ քարոզչական հնարքները սին են եւ դատապարտուած են ձախողման: Մեր դիրքորոշումը հետեւեալն է. արդէն հաստատուած հրադադարը չի կարելի փոխել աւելի վատ պայմաններով հաստատուող հրադադարի հետ: Մենք պէտք է բանակցենք եւ ամուր հիմքեր դնենք երկու ժողովուրդների միջեւ բնականոն շփումներ եւ խաղաղութիւն հաստատելու համար:
Այո՛, հակամարտութեան կողմերը պէտք է բանակցեն ամուր, վստահելի, ստուգման ենթակայ մեխանիզմների վրայ հիմնուած խաղաղութեան շուրջ: Այդ ճանապարհին առաջին ճիշդ քայլը կարող էր լինել Վիեննայի եւ Ս. Փեթերպուրկի անցած տարուայ հանդիպումների ընթացքում ձեռք բերուած պայմանաւորուածութիւնների բարեխիղճ իրականացումը: Սակայն, ցաւօք սրտի, Ազրպէյճանի ղեկավարութիւնը չի խորշում նոյնիսկ միջազգային ամենաբարձր մակարդակում յանձնառութիւններ ստանձնելուց եւ յաջորդ օրը դրանցից հրաժարուելուց:
Հրադադարն անհրաժեշտ է փոխակերպել խաղաղութեան, սակայն դա երբեք տեղի չի ունենալու միակողմանի զիջումների արդիւնքում: Մենք յստակ ենք գնահատում իրավիճակը եւ Ազրպէյճանից չենք ակնկալում միակողմանի զիջումներ: Նոյնը պահանջում ենք, որպէսզի Ազրպէյճանի ղեկավարութիւնը գիտակցի այս պարզ, աւելի ճիշտ՝ շատ պարզունակ հանգամանքը:
Ուստի, մենք ջանք ու եռանդ չենք խնայելու ուժերի հաւասարակշռութեան պահպանման համար: Մենք Ազրպէյճանի հետ սպառազինութիւնների մրցավազքի մէջ մտնելու կարիքը չունենք:
Թո՛ղ Ազրպէյճանը մրցակցի իր իսկ յաւակնութիւնների հետ: Սակայն մենք վստահաբար շարունակելու ենք այնպիսի կարողութիւնների ձեւաւորումը, որոնք կապահովեն պաշտպանութեան արդիւնաւէտ կազմակերպում, ինչպէս նաեւ՝ հակառակորդի հնարաւոր ակրէսիային շեշտակիօրէն ազդելու կարողութիւն:
Ստեղծուած պայմաններում ուժերի հաւասարակշռութիւնը պարզապէս անփոխարինելի է երկու ժողովուրդների կենսագործունէութեան համար: Այդ հաւասարակշռութեան հիման վրայ հնարաւոր է բանակցել հաշտութեան շուրջ: Ուժերի եղած հաւասարակշռութիւնը խախտելու փորձերը ուղղակի յղի են նոր ռազմական գործողութիւններ սադրելու վտանգով»:
