Հայաստանի եւ Ատրպէյճանի միջեւ յարաբերութիւններ չկան, ասոնք բաւական բարդ ու ցաւոտ բանակցութիւններ են, «Ազատութեան» հետ զրոյցին ըսաւ տարածաշրջանային քաղաքականութեան եւ անվտանգութեան վերլուծաբան Ռիչըրտ Կիրակոսեան։
«Երկրորդ՝ շատ քիչ գործընթաց կայ, եւ ակնյայտօրէն խաղաղութիւն չկայ, բայց ես կը կարծեմ, որ Ատրպէյճանը կը յապաղի ու կը ձգձգէ բանակցութիւնները։ Մենք ունեցած ենք քանի մը ակնկալուող վերջնաժամկէտ խաղաղ պայմանագրի կնքման համար»,- ըսաւ ան։
Անոնցմէ վերջինը, ըստ Կիրակոսեանի, Նոյեմբերին Պաքուի մէջ COP29-ի համաժողովն էր։
«Կը կարծեմ, որ Ատրպէյճանի այս մաքսիմալիստական դիրքորոշման հաւատարիմ մնալու եւ բանակցութիւնները ձգձգելու պատճառն այն է, որ այդ կը ծառայէ Ատրպէյճանի ներքաղաքական իրավիճակին ու օրինականութեան բացակայութեան, քանի որ ատրպէյճանական վարչակարգին հակամարտութիւն պէտք է, եւ ան կ’ուզէ թշնամի ունենալ։ Իսկ այժմ, երբ Սուրիոյ մէջ Ասատներու վարչակազմը տապալեցաւ, իսկ այնտեղ նոյնպէս իշխանութիւնը հօրէն որդիին անցած էր ժառանգաբար, Ատրպէյճանի մէջ խելացնորութիւնը աւելցած է»,- յաւելեց վերլուծաբանը։
Ռիչըրտ Կիրակոսեան նկատեց՝ պէտք է ակնկալել, որ բանակցութիւնները պիտի շարունակուին, բայց Պաքուն իր մօտեցումներուն մէջ կը մնայ յամառ եւ առաւելապաշտական։
Հայ-ատրպէյճանական բանակցութիւններու 3-րդ տարին աւարտեցաւ առանց խաղաղութեան պայմանագրի։ Տարուան մէջ երկու անգամ Փաշինեան եւ Ալիեւ հանդիպեցան, հինգ անգամ՝ արտաքին գործերու նախարարները, հինգ անգամ ալ Երեւանն ու Պաքուն նախագիծի խմբագրումներ փոխանակեցին, բայց խաղաղութեան պայմանագիրը չկնքուեցաւ։