Արցախի Անվտանգութեան խորհուրդի նախկին քարտուղար Վիթալի Բալասանեանի վարքագիծը եւս մէկ անգամ ցոյց կու տայ, որ ան որպէս քաղաքական գործիչ ընելիք չունի: «Ազատութեան» տուած հարցազրոյցի ժամանակ այս մասին յայտարարած է Հայաստանի Ազգային Անվտանգութեան Խորհուրդի քարտուղար Արմէն Գրիգորեանը:
«Իրականում այս պահին Վիթալի Բալասանեանի տուած հարցազրոյցը եւ յայտարարութիւնները իրաւապահ մարմինների գործունէութեան շրջանակներում են, բայց ես կարող եմ ասել, որ նման վարքագիծը եւս մի անգամ ցոյց է տալիս, որ նա որպէս քաղաքական գործիչ անելիք չունի: Եւ էս առումով կարող ենք էս էջը փակած համարել, որովհետեւ չի կարող 70 տոկոս ձայն ստացած քաղաքական ուժի մասին նման յայտարարութիւններ անել, նոյնիսկ տրամաբանութիւնը՝ քաղաքական տրամաբանութիւնը, տարրական տրամաբանող ցանկացած քաղաքական գործիչ որեւիցէ նման յայտարարութիւններ երբեք չէր անի»:
Պատասխանելով այն հարցի, թէ, ոմանց կարծքով կռուած հերոսի մասին նման արտայայտութիւններ ունենալը չիշդ չէ, Գրիգորեան ըսած է-. «Որ ժամանակաշրջանում Վիթալի Բալասանեանը հերոս է եղել, էդ ժամանակաշրջանի մասին ես որեւիցէ բան չեմ ասել: Եւ մի տեսակ մեր մօտ բան է դարձել, որ պատերազմին մասնակցութիւնը ներում է: Արդեօ՞ք երբ որ ես յեղափոխութեանը մասնակցել եմ, ես իրաւունք ունեմ, օրինակ, օրէնք խախտելու, այլ վարքագիծ դրսեւորելու: Ես մտածում եմ, որ եթէ ես յեղափոխութեանը մասնակցել եմ, ես աւելի մեծ պատասխանատւութիւն ունեմ, եւ եթէ ես յեղափոխութեան յայտարարած սկզբունքներին հակառակ ինչ-որ բան անեմ, ես դաւաճանած կը լինեմ էն հարիւր հազարաւոր մարդկանց, ովքեր դուրս են եկել փողոց»:
«Նոյնը վերաբերում է արցախեան յաղթանակին: Այն մարդիկ, ովքեր օգտագործում են այդ յաղթանակը ոչ թէ աւելի մեծ պատասխանատւութիւն կրելու, աւելի մեծ նպատակներին ծառայեցնելու, այլ անձնական շահերի համար, նրանք դաւաճանում են մնացած բոլորին, ովքեր մասնակցել են: Եւ այս առումով մենք պէտք է մի հատ շատ կարեւոր բան արձանագրենք, որ պատասխանատւութիւնն է կարեւոր հենց յաղթանակի հանդէպ՝ ե՜ւ Արցախի պատերազմի, ե՜ւ յեղափոխութեան հանդէպ ցանկացածիս պատասխանատւութիւնն է կարեւոր, եւ հենց էդ պատասխանատւութեամբ եւ վարքագծով է որոշւում, թէ մենք ինչպիսի վերաբերմունք ունենք այդպիսի գործընթացների նկատմամբ: Եւ որեւիցէ մէկի արարքները, օրինակ՝ 90-ականների, չի քննարկւում, որեւիցէ մէկին չի ասւում, որ «դուք ինչո՞ւ էք էդպիսի բան արել», հա՝, էդ ընթացքում, առաուել՝ դա գնահատւում է ու բարձր մակարդակի է գնահատւում: Իրենց վարքագիծը այլ ժամանակի եւ տարածութեան մէջ է քննարկւում, եւ դա իրար հետ մեծ հաշուով կապ չունի»:
