ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տէր Պետրոսեան արձագանգած է «Հայկական Ժամանակ»-ի` «Ի գիտութիւն Վեհափառ Հայրապետի, 3 նախագահների եւ փորձագիտական հանրութեան. ի՞նչ է ուզում Ատրպէյճանը» վերտառութեամբ հրապարակման:
Զայն կը ներկայացնենք ստորեւ.
«Արձագանգը վերաբերում է ՀՀ վարչապետի անձնական/ընտանեկան լրատուամիջոցի այսօրուայ հրապարակմանը, որն, ըստ էութեան, մերժողական պատասխան է ընդդիմութեան եւ իշխանութեան միջեւ երկխօսութիւն սկսելու առաջարկին:
Նախագահը գնահատում է այդ հրապարակումը` հայ-ատրպէյճանական յարաբերութիւնների ակնկալուող կարգաւորման վերաբերեալ Ատրպէյճանի պահանջների բացայայտման համար: Դա, ըստ էութեան, ոչ այլ ինչ է, եթէ ոչ հայ-ատրպէյճանական հաշտութեան պայմանագրի բնագրի ատրպէյճանական նախագիծը, որի մանրամասներին, ինչպէս նշուել էր ՀՀ Առաջին նախագահի Սեպտեմբերի 26-ի հարցազրոյցում, մինչ այժմ տիրապետում էին միայն վարչապետը եւ իշխանութեան վերին էշելոնի մի նեղ շրջանակ: Նոյնպիսի նախագիծ, բնականաբար, պատրաստել է նաեւ Հայաստանը, որի մանրամասները չեն բացայայտւում, եւ ճիշդ է, որ չեն բացայայտւում` ելնելով քաղաքական խորհրդապահութեան նկատառումներից:
Հասկանալի է, որ նմանատիպ նախագծեր երկուստեք պատրաստւում են նաեւ հայ-թուրքական յարաբերութիւնների հաշտութեանն ուղղուած դիւանագիտական շփումների հարթակում: Այս պարագայում, անշուշտ, մեծ անակնկալներ չեն սպասւում: Հայ-թուրքական հաշտութեան պայմանագիրն, ըստ էութեան, շատ չի տարբերուելու Տաւութօղլուի եւ Նալպանտեանի միջեւ 2009թ. Հոկտեմբերի 10-ին կնքուած Ցիւրիխեան արձանագրութիւններից:
Այսպիսով, պէտք է արձանագրել, որ իշխանութիւնների եւ ընդդիմութեան միջեւ Վեհափառ Հայրապետի նախաձեռնած հարթակի անհրաժեշտութիւնը կարելի է սպառուած համարել, ինչը, սակայն, ամենեւին չի նսեմացնում Վեհափառի յամառ ջանքերը, որոնք, սոյն արձագանգի առիթը հանդիսացող հրապարակման փաստով, արդէն իսկ տուեցին իրենց արդիւնքը: Ի դէպ, ՀՀ Առաջին նախագահը հարկ է համարում նաեւ ընդգծել, որ Վեհափառի նախաձեռնութեան շնորհիւ տեղի ունեցաւ նշանակալից իրադարձութիւն. 1998 թուականից ի վեր` Հայաստանում կայացաւ առաջին լուրջ քաղաքական բանավէճը»:
