Անկախութեան ձեռք բերումէն ի վեր Հայաստանի մէջ արտագաղթը երբեք չէ դադարած, աւելին՝ 2007 թուականէն սկսած, արտագաղթի ծաւալները աճած են: Այսօր կառավարութեան նիստէն ետք լրագրողներու հետ զրոյցին այս մասին յայտարարած է Միգրացիոն պետական ծառայութեան պետ Գագիկ Եկանեանը:
Պաշտօնական վիճակագրութիւնը, մինչդեռ, չի համապատասխաներ ոլորտի պատասխանատու պետական պաշտօնեայի ըսած թիւերուն հետ: Ընդհանուր առմամբ, ըստ Եկանեանի այսօր ներկայացուցած տուեալներուն, 1991 թուականէն ի վեր Հայաստանը լքած է մօտ 1 միլիոն 250 հազար մարդ: Այս թիւէն պէտք է հանել 414 հազարը, որ բնական յաւելաճի ցուցանիշն է:
Ազգային վիճակագրական ծառայութեան տուեալներով, 1991-ին Հայաստանի բնակչութիւնը կազմած է 3 միլիոն 574 հազար մարդ, իսկ այս տարուայ 1 Յունուարի դրութեամբ՝ 2 միլիոն 981 հազար: Մինչդեռ, Երկանեանի ներկայացուցած թիւերու համաձայն, այս տարուայ 1 Յունուարին Հայաստանի բնակչութեան թիւը պէտք է կազմէր 2 միլիոն 738 հազար: Տարբերութիւնը կազմած է 243 հազար:
«1992-1994 թուականները մենք անուանում ենք զանգուածային արտագաղթի տարիներ: 3 տարիների ընթացքում բնակչութեան նուազումն արտագաղթի պատճառով կազմեց շուրջ 600 հազար: 1995-2001 թուականներ, երկրորդ փուլ, կայունացման բայց դեռեւս համեմատաբար բարձր արտագաղթի ծաւալներ: Մենք այդ 7 տարիների ընթացքում ունեցանք շուրջ 250 հազար բնակչութեան կորուստ: Այնուհետեւ, 2002 թուականից մինչեւ այժմ, գրեթէ նոյն տարեկան մակարդակի վրայ է՝ 2002-2007 թուականներին 25-26 հազար, յետոյ մի քիչ բարձրացաւ, մինչեւ 29-30 հազար»,- մանրամասնած է Երկանեանը:
Ըստ պաշտօնեայի, 2007-2015 թուականներու ընթացքին արտագաղթի ծաւալները դարձեալ աճած են․ նշուած ժամանակահատուածին Հայաստանէն տարեկան արտագաղթած է միջին 29-30 հազար մարդ: Յատկանշական է, որ նոյն՝ Միգրացիոն պետական ծառայութեան ներկայացուցած տուեալներու համաձայն, 2004, 2005, 2006 թուականներուն սահմանահատումներու քանակի դինամիկան դրական եղած է:
Այսինքն, աւելի շատ մարդ մուտք գործած է Հայաստան, քան դուրս եկած է: Նշուած երեք տարիներուն Հայաստան մուտք գործած մարդոց թիւի տարեկան միջինը 12,1 հազարով աւելի շատ եղած է, քան դուրս եկածներունը: «Ստեղ նուրբ հարց կայ, ուղեւորահոսքերը, այո, դրական է եղել․․․»,- պարզաբանած է Միգրացիոն պետական ծառայութեան պետը:
Իսկ ի՞նչ կ’ընեն իշխանութիւնները արտագաղթի ծաւալները կրճատելու համար: Այս հարցին, Եկանեանը պատասխանած է․ «Առաջին հիմնական դրդապատճառը սոցիալ-տնտեսական դաշտում է գտնուում: Աշխատատեղերի կամ բարձր աշխատավարձի բացակայութիւն: Այսինքն՝ եթէ մենք ուզում ենք էս երեւոյթի ծաւալները փոքրանան, ուրեմն պէտք է պատճառները վերացնենք: Իսկ դրան միտուած է ողջ կառավարութեան գործունէութիւնը»:
Ազգագրագէտ Հրանուշ Խառաթեանը յիշեցուց՝ իշխանութիւնները մօտ տաս տարի առաջ մշակած էին արտագաղթը նուազեցնելուն միտուած ռազմավարական ծրագիր, սակայն, փաստօրէն, այն որեւէ արդիւնք չտուաւ:
«Մարդիկ գնում են նախեւառաջ օրէնքի սելեքթիւ կիրառման պատճառով: Այսինքն՝ Հայաստանի Հանրապետութեան քաղաքացիները վաղուց գիտեն, որ օրէնքները գրուելու դէպքում չի նշանակում, որ դրանք գործելու են իրենց համար: Օլիկարխիկ անձինք, այդ թուում՝ պաշտօնեաներ եւ պատգամաւորներ, քաղաքական այլ տանիքներ ունեցող մարդիկ, մենատէր են դարձել, եւ տնտեսական շուկայում այլոց համար տեղ բացելու ոչ կամք, ոչ ցանկութիւն, ոչ ծրագիր կայ»,- «Ազատութեան» ըսած է Հրանուշ Խառաթեանը:
