Հայաստանի Ազգային ժողովէն ներս տեղի ունեցած է «ՀՀ-Սփիւռք գործակցութեան զարգացումները» թեմայով քննարկում, որուն ընթացքին Սփիւռքի նախարար Հրանոյշ Յակոբեան պատասխանած է պատգամաւորներու շարք մը հարցերուն, որոնք կը վերաբերին սփիւռքեան ներկայ իրավիճակին ու անոր դիմագրաւած դժուարութիւններուն:
Նախ ըսենք որ, Սփիւռքի նախարարութիւնը եւ ինք` Տիկ. Յակոբեանը գնահատելի ու դրական աշխատանք կը տանին Հայաստանի եւ Սփիւռքի միջեւ մնայուն կապի պահպանման եւ զարգացման առումով` նկատի ունենալով յատկապէս իրենց տրամադրութեան տակ եղող սահմանափակ միջոցները: Թէեւ Հայաստանեան մամուլին մէջ քննադատութիւններ ու մեղադրանքներ անպակաս են Սփիւռքի նախարարութեան հասցէին, սակայն, մեր կարծիքով, անոնք մեծ մասամբ չափազանցուած են եւ անարդար:
Վերոյիշեալ քննարկումներու ընթացքին նախարարուհին արտայայտած է կարգ մը մտքեր, որոնց մասին կ’արժէ որոշ խորհրդածութիւններ կատարել:
«Մենք հայադարձութեան հարց ենք դրել, ոչ թէ հայրենադարձութեան եւ յորդորում ենք համայնքներին, որ զբաղուեն այն հայերով, ովքեր դադարել են հայ լինելուց»,- ըսած է նախարարուհին: Տեսականօրէն այս միտքը բաւական գրաւիչ է, սակայն հայադարձութիւնը շատ դժուար իրագործելի նախաձեռնութիւն մըն է եւ սփիւռքեան կառոյցներու կարողութենէն վեր: Հայրենադարձութիւնը աւելի իրատեսական է եւ հեռանկարային:
Սփիւռքահայութեան մտահոգութիւններու շարքին Տիկ. Յակոբեան յիշած է Հայոց ցեղասպանութեան հարցը, Արցախի հիմնախնդիրը եւ ՀՀ-ի շրջափակումը: Ասոնց վրայ պէտք է աւելցնել այլ մտահոգութիւններ եւս. Հայաստանի տնտեսութեան մէջ մրցակցութեան բացակայութիւնը, արդար ընտրութիւններու եւ այլ ազատութիւններու խաթարումը, մարդկային իրաւունքներու ոտնահարումը: Ասոնք եւս այն ազդակներն են, որոնք, ոչ միայն չեն քաջալերեր հարենադարձութիւնը, այլեւ պատճառ կը դառնան, որ յատկապէս երիտասարդ սերունդը հեռանայ իր արմատներէն:
Եթէ Հայաստանի մէջ ստեղծուին տնտեսական ու քաղաքական բարենպաստ պայմաններ, վերջին տարիներուն Հայաստանէն արտագաղթածներու մէկ որոշ տոկոսը կրնան մտածել Հայրենիք վերադառնալու մասին: Հետեւաբար, շեշտը պէտք է դնել հայրենադարձութեան վրայ եւ ոչ թէ հայադարձութեան:
«ՄԱՍԻՍ»
